WRZEŚNIOWO KASZTANOWO

Już wrzesień, słonko jakby mnie grzeje, rano zimno i mglisto, krótsze dni...

 Idzie jesień...

Leci kasztan leci 
Za nim drugi, trzeci 
Ahh nowina to rada 
Że już czwarty spada 

Ten jeden brązowy 
Ten drugi brązowy 
A ten trzeci, czwarty 
Biały do połowy. 

Wiatr pogłaskał stary kasztan po złotej czuprynie, 

A w ogródku już kasztanki skaczą po ścieżynie. 

Kto się z nami bawić chce w kasztankową grę? 

Jeden w prawo, drugi w lewo, trzeci skoczył boczkiem, 

Ten malutki, okrąglutki w trawie błyska oczkiem. 

Kto się z nami bawić chce w kasztankową grę? 

A ten piąty, a ten szósty, kasztanek łaciaty 

Zamiast dzieciom do kieszonki - skoczył między kwiaty. 

Nie chce z nami bawić się w kasztankową grę? 

Wiatr pogłaskał stary kasztan po złotej czuprynie, 

Nowe zrzuci nam kasztanki w zielonej łupinie.

Dorota Gellner.

A przed nami cały kasztanowy świat w uroczej piosence!

W kasztanowym mieście 

wszystko jest z kasztana: 

kasztanowe drzewa 

szumią tu od rana, 

kasztanowe chmury 

płyną ponad miastem, 

słońce jest zielone, 

śmieszne i kolczaste. 

Kasztanowy konik, 

kasztanowy bat, 

na koniku kasztanowym 

pojedziemy w świat. 

Na koniku kasztanowym 

pojedziemy w świat. 

W kasztanowym mieście, 

w kasztanowy ranek, 

każdy na śniadanie 

je kasztanów dzbanek, 

a listonosz stary 

zawsze oczywiście 

nosi zamiast listów 

kasztanowe liście. 

Kasztanowy konik...

Nie pierwsi nie ostatni ulubieńcy Pinia,

Bo nasz jesienna przygoda z kasztankami się dopiero zaczyna.